Anızlar içinde bildim ben seni
Yamalı bir ışık arıyordu ellerin
Umutların vardı güneş yanığı
Hayallerin vardı bir köy aklınca
O yüzden her vuruş biraz imandı
Başakların cesur gövdelerine babam
Ne su istiyordun ne de ekmek
Dağları gezip geliyordu sana akşam
Sen çok acıkıyordun

Doğdun ya yaşamanın terkisinde
Seni kimse anlamadı topraktan başka
Suyunu içtiğin ıssız pınarlar
Gölgesini sevdiğin ahlat ağacı
Ve cigarandı dostların

Seni bağlamazdı dünyanın devinimleri
Ne Amerikan çıkarı ne İngiliz oyunu
Her gün tutunmayı keşfederdin çünkü
En büyük kaşif gözümde sendin
Bir orduydun gecenin meydanında
Ne kölen vardı ne de efendin

Kılcık kılçık batardı boğazına hayat
Ondandı öksürüklerle uyanman
Bilmezdim ama annem dediydi
-Bu kışa çıkar mı Osman
Öyle oldu, zemheriden esti rüzgar
İnadına kara kışın sen yandın
En büyük devinimdi bu
Bir gün uyudun ve uyanmadın