Sanırım Barbara ölmeli
tüm haşmetine rağmen tatmalı etini
ölümün yakıcı şehvetiyle dönmeli
gri elleriyle dokunmalı ateşin şarabi ruhuna


Ay hatunda ölmeli
güneşi kıskandıran bakışını söküp almalıyım ondan
yolmalıyım göğsünü saçlarımla tel tel


Beni bir erkek doğurdu biliyor musun
kasıklarındaki sancıyı gözlerimden alsana
duysana dokunuşundaki çaresizce günaha karşı duruşunu


Oyalama beni hastayım
veda havasıyla gel bana encamını göreyim
sen benim kaderimsin biliyorum
ufkumdaki hayalinle seviştim Kalu Belada
savurdum uzaklara kokusunu külümün
duy beni ney’in inleyişinde
hüznümü dinle
susmalıyım vakit yetişti


De ki; tiksindim kendimden
git gelme
gelme ki Barbara ölebilsin
Ay Hatun da öyle
şafağındayım yarının
tiksindim kendimden gelme git.




filizŞahin
26.07.2012