28
Yorum
22
Beğeni
0,0
Puan
2479
Okunma

çiçek kırıldı ve duvarla çarpıştım
duvarın hiç gözü yoktu, ne de kelebeği
sallandı bir sarhoş gibi yüreğimde yıkıldı
serilmeden kırk düğüm kilim, maviliği kaldırdım
maviliği kaldırdım astım askısına dünyamın
kahverengi düş nasıl açar, gördüm
rüzgârlardan topladım düşlerimi, ışıklandı
hep hareket halindeydi durmadı sarsılsa da
paylaşılmış insan yüzünü sevdim
ve gül yaprağını ezilmiş buldum
rakı bardağının dibinde ağlamaktan
kızarmış bir göz gibi
nasıl istedim bir çingene olmayı
çadırında atı, aşkı, yolu, erkeği
bohçamı saçmayı alnının ortasına
siyaha çaldı kahverengi düşlerim, akşam yaklaştı
yolu kaldırdım duvara, duvarı yola
pencere yerine koydum kadını
hiç tamamlanmamış o yarım insan
masalında kanmadım sokağında yalanın
4. 2. 1995 / Nazik Gülünay