23
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1464
Okunma

bir mektup ya da şiir
bana insan köklerinin bütünlüğünü anlatır
kör beton yığınlarından
bir çiçek gibi fışkırmayı
duru suyu
insanlaşmayı
umudu sarar kolları, sevgili yerine
eli dolgun bir buğdayı sıkıca kavrar
yapma çiçekler kaldırılır masadan
havada kır çiçekleri kokar
ayakları yağmur suyunda
elleri paslı çivide çocuklar
çorak bir toprakta
" denize özlem bu ya"
balık ararlar
tekrar bırakmak için suya
kadınlar
bir türlü bulamazlar ayakları nerde
askıya asarlar
kirli çamaşır yalnızlığı
durmazlar
söz üretirler
iş üretirler
-iki taşın arasında-
bakarsınız
gözünü açıverir gül
iş edinir erkekler iş aramayı
bir bahar kepenklerini kapatır fabrika
dumanını salmaz ovaya
elleri, güz erkekler
mapusanede gibi
gezinirler
bir oraya, bir buraya
şairliğim
şiirden umudunu kesmez..
17. 7. 1994 / Nazik Gülünay