4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1054
Okunma
tan yerinin saçaklarında deliriyor
kendini tarayan gün
tutuşturup rüya yeryüzlülerini
yakıyor kendi sonsuzluğunda yalnızlığını
bir ıslığın çırası gibi
dudak uçlarında ilerliyor sevmeler
kim kime baksa güneşin son harfi oluyor
bedenlerin gözbebeklerindeki huy
kıvrım kıvrım canlar döküyor
göğüs kafeslerinin uzakları
ve
ufalıyor hasret
kül kokan aşk mantığını
artık
gün yüzünde
yanık ruhuyla boyun büküyor
tek hücreli kalan araflar
diril
ey kalbine aşkı işleyen zaman
....
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz