Güz zamanı gelecek sen bir adım daha atacaksın,


Gözlerin artık ağlamaklı olacak sen bir adım daha atacaksın,


Günler geçmek bilmezken sen inadından geçip bir adım daha atacaksın,


Sana kolay gelen gitmeler artık boğazına takılacak yutkunamayıp bir bardak soğuk su içip bir adım daha atacaksın,


Yollarını her defasında başka yöne çevirdiğin halde o yolların bana geldiğini anlayıp bir adım daha atacaksın,


Haksız olduğunu anlayıp içten içe kendinle pişmanlık duyup bir adım daha atacaksın,


Bu adımlar hiç tükenmeden devam edecek,
Son adımların artık görünür olacak af dilemeye başlayacaksın,


Her yaptığın hatada kendini kahrederek suçlayıp
Gitmelerin şaçma olduğunu anlayacaksın,


O çocuk yüreğinde seni seven gerçek bir kadın olduğunu anlayacaksın,


Yüzlerdeki yalancı tebessümlerin haklı olarak kahkahasını görecek ve üzüleceksin,


Elinde olmadan bunları hissedeceksin,


İşte sonunda ben geldim dediğinde her şey çok
farklı olduğunu bileceksin,


Ben sana eskisi gibi inanmayacağım inandım desem de içten olmayacak,


Korkularımı kendimde değil hep yüzeyden yaşayacağım,


Ellerindeki soğukluğu anladığımda bırakıp senin kendini ısıtmanı bekleyeceğim,


Ve bu her defasında buz gibi rüzgârının dudaklarımı yakmasına izin vermeyeceğim,


Ve beklediğimiz o bir gün geldiğinde kırıklarını annen değil de ben toparlayacağım,


Ellerin titrerken ellerin üşümesin diye ellerimi dolandırıp ben ısıtacağım,


Sırtım üşürdü sarılmadan battaniye getirirdin ya ben sana sarılıp sırtını yaslayacak bir ben olduğumu hatırlatacağım,


İşte dedim ya, beklediğim o bir gün geldiğinde sana senin nasıl biri olduğunu hatırlatıp bana yaptıklarınla kendinle kendini gurur duyduracağım


Ve sen her gözümün içine baktığında gittiğin o günden bu güne kadar dökülen yaşlarımı sayacaksın,
ve dedim ya kendinle gurur duyacaksın…