YÜREĞİMİN HÜZÜN ODALARI

Yüreğimin hıncahınç dolu hüzün odalarından
İnsanların tüm acılarını keşke dindirebilsem
Kör alanları, kör noktaları aydınlatmak isterim
İçimi kemirmekte; karanlığa açılan küflü kapılar
Usumu yormakta, cehaleti emziren köhne yapılar!
İçler acısı; bir cami avlusuna bırakılmış, ya da
Sokağa terk edilmiş bir çocuğun çığlıkları
Şafağı söküp uyandırırken, dar vakitlerde…

Ah ki ah! Fikrimin gözbebeklerini lekeledi
Samsun’daki o korkunç doğa felaketi
Zemin katlarını sel bastı; on bir can yitti
Çöktü inşaata ait şantiye, köprüler çöktü
Sel ne bulduysa önüne katıp sürükledi
Yaşamın emeldeki maviliği sise büründü.
Çapraz sorgularda görünümün akıbeti!
Yer yerinden oynarken, dar vakitlerde…

Göğsünde askerlik meşalesi yanarken
Korkusuz bir kahraman, yurduna, vatanına
Bedeni siperdir hep, her karış toprağına
Bu görev elbet zorlu, bu hizmet elbet ulvî!
Sık, sık farklı illerden gelen şehit haberleri.
Yürekleri dağlanmış anaların, bacıların
Bakışı siyah, yüreği siyah; tesellisi al
Bir aşk ebede susarken, dar vakitlerde…

Telli duvaklı Muş’a gelin giden Kıbrıslı o kız
Anılarla, siyah beyaz resimlerde gülümser
Varto İlçesi’ne daha alışamadan o acı haber!
Bin dokuz yüz altmış altı ağustosunda deprem
Altı buçuk şiddetindeki facia ve dört bin kayıp…
Dünün şartları, bugünün şartları ve Japon binaları
Depreme dayanıklı evler, bilinç yüklü tecrübeler.
Ürkünç kıyaslamalara şaşarken dar vakitlerde…

Kalbimin hüzün odalarından ne bir teselli var
Ne de güne doğan güneşlerden tek bir umar
Bütün kör noktaları aydınlatmak isterdim tek tek
İnsanlığı saran, karanlık gölgeleri silmek isterim
Baş etmek isterim sonu gelmeyen aymazlıklarla
Dövüşmek isterdim vurdumduymazlarla teke tek
Ne güzel olurdu hayat? Umarlı, duyarlı, yanlışsız!
Kurtulmak gerek dar vakitlerden! Kurtulmak gerek!


Gülşen şenderin

07-07- 2012. - Bakırköy.