Emine! Emine! kurukafa çağırıyor
Emine ses vermiyor
Bir bahçe çiçeğiydin
Acı bir ş
aşkınlıktın
Gücenikliktin
Aklında o soğuk
gece soğuk duygular
Sonuçsuz ilk verişin-sevişin
Hava keskin yol uzun kulağında sesim
Çekiliyor toprak ağlamış
Doğumlar,
ölümler tedirgin
uykulardan
Gizlendin boğdun duygularını
Basit yerini gördün
Bir pencere açıldı
-yanlış şeyler için-
Gölgeler rüzgarla değişiyor
Su
siyah durgun
çocuk dalgın
Akşam
geceye kavuşuyor
Soluyor yavaşça siliniyor emine
Emine seviyor kurukafayı
Rengin Özesmi