Kuşlar uçar çırparak kanatlarını
Süzülür çırpmayarak kanatlarını

Her iki eylem gökyüzünde
İnsan seyrediyor yeryüzünde

İnsan uçmaya ve süzülmeye âşık
Belki de onun için gökyüzüyle barışık

Gökyüzü cazibeleriyle insanın merakında

Yıldızlar orada
Kuşlar, bulutlar orada
Ve insanı serinleten yağmur kar orada

Seyri âlemin tepesi
Nimetlerin efendisi
Gökyüzünün fendi

Yaşamın kaynağı üç diyorlar
Toprak, su, ateşten söz ediyorlar

Gökyüzü iki bir galip bu formülde
Toprak yeryüzünde
Su ve ateş gökyüzünde
İniyorlar birlikte yeryüzüne

Bir yıldız gözlerime değdi
Bütün hayallerim başını eğdi
Düşler kurdum gözüme değen yıldızla
Kanatlanıp uçtum, duygularım alabora

Güçlü bir el kalbimden yakaladı
Kendisine bağladı

Çıkardı gökyüzünün derinliklerine
Baktım tepeden yeryüzünün güzelliklerine

Bir damla su olup düştüm yeryüzüne
Rüzgâr olup fısıldadım doğanın yüzüne
Kirlendim çıkarla, hırsla toprak üstünde
Hâlbuki çiçek, çiçek büyümek istedim hayalimde

İnsanı düşündüm insandan öte
İnsanları gördüm insanlıktan öte

Labirent, beynimin içinde
Dolaştım durdum düşlerimde

Yok, aslında gökyüzü, yeryüzü
Bütün varlıklar gözlerimin tersyüzü

Gördüm, duydum, dokundum, kokladım, tattım varlığı
Gördüğüm, duyduğum, dokunduğum, kokladığım, tattığım varlıktı
Gerisi varsa da yoksa da yokluktu
Duyularıma çarpanlar çokluktu

Seyretmek isterdim balığın gözüyle gökyüzünü
Seyretmek isterdim solucanın gözüyle yeryüzünü
Görüyorlar mıdır bütün varlıklar benim gördüğümü?

Çözdüm labirentin kördüğümünü!
Bilmiyor her varlık birbirinin gördüğünü!