Akşamları yatağına gizlenircesine sığındın mı?
Hıçkırığını kimse duymasın diye, dudağını ısırdın mı?
Sen hiç ağlanacak yerde güldün mü?
Ama sen hiç ağlamadın ki, benim için
Ağlarken, gülmesini nereden bileceksin…

Belki gelir diye uzayan yollara baktın mı?
Sevmesin, ben onu “O yokken de severim” dedin mi?
Gözlerinden uyku akarken, düşünceler ordusuna yenik düştün mü?
Ama sen hiç uykusuz kalmadın ki, benim için
Yenilmenin, bu bedene verdiği ezikliği, nereden bileceksin…

Unutacağım, unutmam lazım diyerek, kendini avuttun mu?
“Artık O geçmişte kaldı” cümleleri kurarak, kandırdıkların oldu mu?
Sesini duymak, yüzünü bir kez daha görmek için yanıp tutuştun mu?
Ama sen hiç yanmadın ki, benim için
Yangın yeri olmuş bir yüreğin acısını, nereden bileceksin…

Ey Sevgili;
Çok yoruldum
Bu soruları, sana da bana da sormaktan,
Yalan yanlış verdiğim cevaplardan...
Artık sana zeytin dalını uzatıyorum
Ve Susuyorum...
Her şeye rağmen
İyi ki, hayatımda varsın, vardın.
İyi ki, bu yürekte aşka dair izler bıraktın...

Yaşanılanların hatırına
Bana da sadece,
“EYVALLAH” demek düşer,
Bundan böyle, çok iyi biliyorum...

EYVALLAH..!



Asi Armes