7
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1054
Okunma
devriliyorken
gitmelerin bulutlarından sular
ayrı iklimlerin sabah salaları gibi
gücenmiş ıslak solukların ikiziydim
korkusuzca dağılıyordum yeşilliğe
algılarıma direnen palyaço mevsimler
bir bir can veriyordu zamansızlığa
ki
yetmiyordu büyümem için küçük tufanlar
toprağın ölüsü berrak
çünkü
albeniler takınan su yolları
uzaklığın şeffaflığında
hem de
pençe gibi gülüşlere soyunuyordu
kalbimin etrafında
ah benim
diğer yanım
yine denize doğru çırılçıplak bıraktım
nehirlerden kopan parçalarımı
....
5.0
100% (11)
Cevap Yaz