Bu gece en uzun şiirini yazdı yüreğim
adınla başlayıp soyadınla bitirdiğim
kelimeler tükensede dilimde
tek bitmeyen hasretin vardı gecemde
bir umut dedim sadece bir umut
avuçlarımı açtım bir dilenci gibi
bir avuç değil bır tutam sevgiydi istediğim
yalvardım yakardım boyun büktüm yokluğuna
seni diledim bir tek seni
hiç bitmeyen dua gibi
dudaklarımda bir sır gibi mühürledim ismini

Bu gece en uzun destanı yazdı yüreğim
tortulaşmış hayallerin acısını çekti
sevgiyle tuttuğun ellerim değildi
sana adanmış bir hayattı avuçlarındaki
yasını tuttum hayalinle anıların
son haykırışları kaldı umutlarımın
gece sinsice girdi koynuma
dokunmadı ne bana nede bendeki sana
gözlerin vardı gecemde yıldız yıldız parlayan
bırakmadım seni geceye
belki düşlerime girmene izin vermezse diye
geceyide parçalayıp kaç defa serdim yere

Bu gece en uzun geceydi benim için
yoksaydım kendimi
köhne köşelerine sığındım yüreğimin
güneşi görmedi gözlerim
geceye mahkum ettim tüm şiirlerimi
anılar dünde umutlarım yarınlarda hala
el değmemiş güzellikte gülüşlerim var dudaklarımda
hangi fırtına hangi kasırga dokuna bilir yüreğimdeki sevdaya
kim alabilir sen istemedikçe benden seni
kim söküp alabilirki yureğımdeki sevgini
buna senin bile gücün yetmez
sen benim sevdiğim sen benim gerçeğim sen benim kaderimsin
hadi sil silebilirsen ellerinle kaderimi sevdiğim...



__HUZUN BULUTU__






...