Ağlarım

Ne sorarsın kardaş benim derdimi
Ben kendi derdime yanar ağalarım
Merhametsiz yandığımı gördü mü
Bir pervane gibi döner ağlarım

Çileli yıllarda simam değişti
Derdin derya deniz haddini aştı
Yokluk sevda birbirine karıştı
İki gözüm oldu pınar ağarlım

Sabri Yokuş düştü perişan hale
Genç yaşında döndü solan bir güle
Küçük yaştan beri hep çektim çile
Her geçen günümü anar ağlarım


Aşık Sabri Yokuş


1969 yılında Kars ili’nin,Susuz ilçesi’nin, Gölbaşı köyünde doğdu. İlkokulu köyünde tatamladı.Yöre de aşıkların çokluğu ve geleneğin coşkulu bir şekilde yaşatılması,sebebiyle

Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıklar ve bazı yaşlı insanları dinleyerek kendini geliştirdi. Ancak aşık makamlarını ve şiiri daha çok ustası Günay Yıldız’dan öğrendi. Buna bağlı olarak şiir yazmaya ise 21 yaşında başladı.

Kars’ta bulunan Çobanoğlu Aşıklar Kahvesinde dinlediği ve katkıların gördüğü Reyhani (1932-2006), Murat Çobanoğlu (1940-2005), İlhami Demir (1932-1987) gibi aşıkların katkısıyla da 23 yaşlarında bağlama çalmayı öğrendi.

Türkiye’nin birçok yerinde katıldığı şenlik ve yarışmalarda çeşitli ödüller aldı, radyo ve televizyonlarda birçok programa katıldı.

Sabri Yokuş, hem usta malı, hem de kendi türkülerinden oluşan bugüne dek 16 albüm hazırladı.


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-487-)(-)(-)(

Gülün goncasında bülbül olmuşum
Yanarak dalına konar ağlarım
Sevdamı, aşkımı onda bulmuşum
Adını durmadan anar ağlarım

Şeyda etti beni sevdadır bu ya
Gelirmi acaba çeşmeye suya
Köşe başlarında görürüm diye
Şöyle bir köşeye siner ağlarım

Sen ay’ım oldunda çevrende döndüm
Tatlı sözlerine nasıl da kandım
Nasıl tutuldum ben,nasılda yandım
Ben kendi kendimi kınar ağlarım

Görmediğim günler bir bir sayarak
Hasretini yüreğim de duyarak
Uzaktan da olsun görem diyerek
Köşe başlarına çöner ağlarım

Oysa deli gönül istiyor düğün
Derdi,derdim oldu şu yüce dağın
Eğer pencereye çıkmasa bir gün
Evin çevresin de döner ağlarım

Bizim sevdamıza bilmedim n’oldu
Daha ilk baharda güllerim soldu
Özlemin beynimi kemirir oldu
Ben kendi sabrımı sınar ağlarım

Gülmedi nedense bu bahtın hani
Lüzumsuz bu sevda del’eyler seni
Biter mi hiç derdin aşk ise konu
Hasretin atına biner ağlarım

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz