0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1488
Okunma
Küçücük bir kasabada gülüm
Zamana dökülmeye mahkûm yapraklarım
Oysa zaman bir goncada açar
,,,,,,,,,,,,
Dün kendime rastladım doğduğum evde
Kendisiyle konuşacak öyle çok şeyim vardı ki
Başlayamadım sözlerime
Gözlerindeki yaşları toplamaktan
Raylar döşenmişti sanki gözlerine
Ard arda sıralanmış vagonlar
Anılara yolculuyordu ondan bana doğru
İçinde ne varsa
Özeldi dünyam
Yoları da
,,,,,,,,,,,,,,
Bana kurtul diyorlar bu dertten
Sanki babamın ipi
Çekiştirmiyormuş gibi gözlerimi
Annem hiç gitmeyecekmiş gibi
,,,,,,,,,,,
Kalbin yaşadığını duymak için
Ne büyük bedel aşk
5.0
100% (1)