Moloflanmış bir aşk’tan yaralanmış iki yorgun aşk/zedesiydik seninle KADINIM...
Kaç karanlığı alıp koynuma uyumuştum...
Senli hayaller içerisinde,umarsızca...
Kaçak sevdaların tek zanlı’sıyım ben artık,
köşe başlarında adım okunur,sorgularımda sorulan sual’ler sensin Kadın’ım...

Şimdi benim mevsimim Kadın’ım,
hazan zamanı...
Önce hayallerim bitti,ateşim yok
külüm yok, dumanım yok kadın’ım...
Sen yoksun Kadın’ım...

Kırdım tüm saatleri senden sonra,
zamandan söz edilmesin diye ...
Dilimden hiç adın düşmez oldu Kadın’ım,
satıyorum 3 kuruşa gülüşlerimi haraç mezat...

Hiç görmediğim gemiler gibi bekliyorum seni,
şavkın vuruyor yara/larımın en sen basılı yerlerinden...
Al’ Kadınım.!
Dün gece senli hamurla yoğurdum bu şiirimi.!


Haydi çık gel desem Kadın’ım,
apansızca gir şu tahta kapımdan...!
Bas tekmeyi,misafir gibi olmasın gelişlerin.!
Ev sahibi tadında dal hane’me...!