Ölümü öldürdük biz gözlerimizde
kirpiklerimize takılı oklarla bin kez..

ölümü yaşattık biz gölgelerimizde
terkederken gövdemizi yaşam.

Sevdayı yaşattık biz dizelerde
Şiirleşmeden solan bir gülün peşinde

Kelebek kanatlarına konan tozlarla ulaştık sonsuza
renkleri dölledik evrende seninle..

Dönüş yok dediler
bu sancının yürek yırtılmalarından
dönüş yok dediler
parmağın tetiğe eristiği yerden

dönüşü yitirdik kapı vurmalarındaki beklemede
dönüşü yitirdik duvar aralarında
sancılar büyüttük el yordamıyla doğurulmuş
devedikenine dönüştü güller elimde
beklemekten
beklentiler
bekleme
bekle

ne kaldı ki geride
yaşanılası?
her vuruşunda damarımdaki ateşle gelen
ölünülesi
her suskunluğunda sözlerin

Ölümü yitirerek ölümsüzleşemedik!

Ve
anlamini yitirdi dediler
her türlü beklentiler!

Beklememeyi öğrenemedik!
Bekledik
bekle
bek

b
e
k


Volkan Kemal