Gün doğarken dağların ardında
Deniz kabarır birden
Beyaz köpükler
Dalgalar vurur kıyıya
Yıpranır oyuk oyuk kayalar
Tüm öfkesini alır
Sakinleşir sonra
Masmavi durağan olur birden
Umursamaz kimseyi
Balıkları yüzer
Martıları raks eder
Mavinin sefasını sürer

Kıyısı yok ki ruhumda kopan fırtınanın
Kendi içinde kabarıp durur
Söner köpükleri
Oyulurken yüreğim
Yıpratmamak için sevgiyi
İki damla yaş olur bazen
Hıçkırıklar sessiz
Farkına varmaz kimse
Sevmeye devam ederim
Umutlarım ellerimde
Gülen maskem yüzümde

Ah! deniz farkındamısın
Ne kadar özgünsün
Benzeyemez kimse sana
Maviden yeşile griye tüm renkler sende
Yosunların balıkların martıların
Severler her halinle
Terk etmezler hiç seni
Tuzunuda severler üstelik

Deniz olmak isterim
Kıskandım galiba
Özgürlüğünü
Renklerini
Taşkınlığını
Ve sonra sakinliğini

Sıyrıldım düşüncelerden
Attım serin sularına kendimi
Bütünleştim işte
Ufuk çok uzak yetmiyor kulaçlarım
Geri dönüyorum kıyılara
Güneşe dönüyorum yüzümü
Seni senin olanlarla bırakıp
Mavi bir yürekle
Elveda derken
Seni çok sevdgimi bilmeni isterim