Ne olduğunu bile bilmediğim bir yola çıktım
Nereye hangi yöne gideceğimi bile bilmiyorum
Baktığım bütün yollar aynı yola çıkıyor gibiler
Sanki bir labirentin içinde kalmış gibi yürüyorum

Ben yürüdükçe hayat denilen bu meşagatli yolda
Sanki ardımdan geçmişim beni takip ediyor
Aklımda geçmişime dair yaşadığım neyim varsa
Fırlatıp atıyorum benden çok uzak diyarlara

Geçmişimde neyim varsa kalın bir çizgi çekip
Kendime yeni bir Dünya yeni bir hayat kuruyorum
Hiç kimsenin beni bulamayacağı gizli bir yerde
Belki geçmişimden kaçıyor olabilirim sizlere göre

Aslında ben sizlerden değil kendimden kaçıyorum
Korkuyorum zaman zaman düşündüğüm herşeyden
Bazen aklımı tarif edemediğim düşünceler sarıyor
Kendimi yavaşça bırakıyorum zamanın akışına

Bütün akıp giden zamanlara meydan okurcasına
Bu güçsüz yorgun bedenimle hayata koşuyorum
Sizler olduğunuz yerde sayarken akıllarınızda
Ben ise akılları keşfe çıkıyorum kimseler bilmeden.

Ufuk GÜNEY