Yakarım resimlerini,
Zifiri karanlık, nemli odalarımda.
İsimlerini de silerim,
Kazıdığım, yosunlu duvarlarımdan.
Vuslatı da çıkarırım,
Gece yarıları ettiğim dualardan.
Sıkarım bir kurşun hayaline,
Faili malumlar dizerim ardım sıra.
Bakma öyle bana;
Denedim işte bütün gücümle,
Sende o tereddütler,
Bende de bu ümitler oldukça,
Biz dost da kalamayacağız.
Çekecek, her halin beni sana,
Korkacaksın yeni bir vukuata karışmaktan.
Uğrayamam bir daha kıyılarına,
Kalamam artık limanında,
Korkutamam seni daha fazla,
Diken üstünde tutamam.
Demir alıyorum artık,
Çevirdim dümeni, fırtına, boranlara.
Bak bırakıyorum yakanı artık.
Üzülme bu ilk yalnızlığım değil,
Önceden de bulaşmıştı tekneme,
Katran karası yalnızlık.
Sadece el salla arkamdan, yeter bana,
Elveda baharım… Elveda…


28/06/2012 Erzincan - Üzümlü


Adem Yıldırım