Duyguların eseri; saçının ağarması
Muzdarip olmuş senden, şiir, kalem ve kağıt.
Şairlerin alnında sahte aşkın arması
Parlıyorken, sen yaktın; şehitlerimize ağıt.


Yanlışa kafa tuttun, kahraman edâsıyla
Bunca zaman savaştın, ne geçti ki eline?
Baş edemedin belli, zamanın gedâsıyla
Vatan millet diyerek, vurdun sazın teline.


Amiri ve memuru, göz yumarken haine
Şair aşka müptelâ, şiirler uyurgezer.
Yazdığın her bir mısra, bir şamarken lâine
Birileri, tavrından rencide olup bezer.


Methiye dilensene, kapı kapı dolaşıp
Halâ öğrenemedin; dünya çıkar dünyası.
Düşman ettin kendine, arsız ile dalaşıp
Kederlere düşürmüş, cehlin hegemonyası.


"Güzel" demedin asla, yalan yanlış yazıya
Ben bile gıcık kaptım, bir kez pohpohlamadın.
Derman olmadın bir kez, gönüllerde sızıya
Aşktan bayılanları görüp te hohlamadın.


"Harikaydı" demeyle yara mı olur dilin?
Taraftarın çoğundan, serde unvan pekişir.
Yetmiş yorum yazmakla, yorulur muydu elin?
Bilmez misin? Yorumsuz, şiirler can çekişir(!)


Ne olurdu herkese; "müthişsin dost" deseydin
Belki de bu yüzdendir, dostlukta kaldın kısır(!)
Boğulmazdın mamudu, armut diye yeseydin
İştahla yiyene bak; bak ta dilini ısır.


Sayfana geldiğimde bir gıcık tutar beni
Aşktan bir kelâm yok ki; ağzımın suyu aksın.
Gördükçe manzarayı, hıçkırık yutar beni
Boşver ben bilirim, Sen; her bir şeyinle pâksın!



26 haziran 2012
trabzon