1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1009
Okunma
Daha karanlık daha katarlı bir sevda
Ne katarsa ruhuma
O kadar sis
O kadar sissiz bir rüya
Ve büyü deniz ortasında
Büyütülmüş bir bebek gibi sürünüyor
Sarılıyor ruhumun orta yerine
Yırtıklar derin yamalar pamuk ipliğinde
Ve ben âşık oluyorum sana
Kendi kurduğum oyunun son ölümünde
Tutmasan bile tutunacak bir el oluyorum
Piyes oluyor, yazılıyor ve oynanıyorum
Daha ıssız daha yalnız bir sevda
Ne kadar batarsa avcuma
O kadar kan
O kadar ruhsuz bir dünya
Ve ölüm yaşamların ortasında
Kararmış bir şafak gibi doğuyor
Beliriyor göz ucumda
Gözlerim kör görenler karanlıkta
Ve ben yazıyorum sana
Yazılmış o kadar satırdan sonra
Silinmese bile silinmiş bir şeyler buluyorum
Sildikçe yenilerini yazıyorum sayfalarca
Daha fazla ve daha ne varsa
Bilmediğim bir acı katıyor varlığına
5.0
100% (6)
Cevap Yaz