Sen insanoğlu...Nefes almadan yaşar mısın?
Peki ya kalbin olmadan?
Su içmezsen ne olur?
Hayatın ellerinden kayıp giderse ne yaparsın?

Ölürsün değil mi?
Yaşayamazsın,dayanamazsın.
Hani bana dayan diyorsun ya...
Ağlama, gülümse, boşver diyorsun ya...
Sen niye ölüyorsun peki?

Hadi dayansana kalpsiz yaşamaya,nefessiz kalmaya.
Hayatının ellerinden kayıp gitmesine gülümse hadi.
Yapamıyorsun değil mi?
Peki ben nasıl yapayım?
Nefes alamıyorum,kalbim yok,hayatımı aldılar...
Söyle hadi nasıl ağlamayayım?
Nasıl gülüp boşvereyim?

Bana hep bu aptalca cümleyi kuruyorsun ya...
HAYAT DEVAM EDİYOR...
O zaman sanki kalbime hançer saplıyorlar,canımdan can alıyorlar.
Benim hayatım son buldu devam etmiyor ki...
Ben herkesin unuttuğu bir tarihte kaldım.

Nefes almaktan vazgeçtim,
kalbim atmayı çoktan unuttu...
Dedim ya benim hayatımı aldılar,
olmayan bişey nasıl devam etsin ki.

Söyle insanoğlu sen olsan dayanır mıydın?
Bilir misin her gece ağlarken uyuyakalmak nasıldır?
Hasretiyle yanıp tutuşmak nedir?
Sen hiç ölmek istedin mi?
peki toprağa aşık oldun mu?
Ben oldum delicesine hemde.
Hiç gülüşün yarım kaldı mı?
Söyle insanoğlu hiç gün saydın mı?
Duvarlarla konuştun mu?

Yapmadın değil mi?
Yapamazsın ki...
Çünkü hayatını almadılar senden.
O zaman bırak ben orda kalayım...
O tarihte.

Benden gülmemi isteme,
hele nefes almamı hiç isteme.
Bende böyle mutluyum işte insanoğlu...
Hadi bırak artık yakamı.