söz uslu dursun mu yerinde?
düş dünyasının yapay gülleri mi açsın?
olmayan sevgiliye, olmayan çağrılar mı yapayım?
suları düğümleyeyim bin bir yerinden
toprağa mı gömeyim başımı?


çığırtkanlığı bıraktı savaş çığırtkanları atağa geçti
yaydan fırladı ok
masalın bir yerinde ateş emrini verdi dev
uşağı uçurdu dev kanatları ölüme
sınırı aştı yenilesi tanrılar


hâlâ otur yerinde söz
söylenmenin zamanı geçti
perdeni bile açma dışarı
adım atma kapıdan
cinler çarpsın sokaklarda
olmayan yüzlerini


utanç duymadılar
görmediler yüzlerini
alenen söylediler
biz tutsağız
emrine amadeyiz devin


elleri ulaştı çocuklarımıza
haçlı neferlerinin
ordu tutsak alındı önce
en başına geldi sıra
yurdunun iplerini elinden bırakana


kınından çekildi kılıç
sevda şarkıları söylemenin zamanı geçti
mahmur gözlerle düşlerde sayıklamanın
ve girip içimize gömülmenin
söz soyundu arından


haydi söz, er ol!
kadın ol!
ana ol!
sen, sen ol!
dev ol!


çık dışarı can!
canına bir can daha karışsın!
bir can daha yeter desin!
bu canları almaya yeminli düzene!
bu soyu kazınası!


korkma!



23. 6. 2012 / Nazik Gülünay