gün ağarır
kuşlar uyanır
uyanması gerekenler derin uykuda
haçlı borazanını çoktan çalmış oysa
savaşa her an hazır atlılar
sürüyorlar uyku mahmuru insanlara
daha gözlerini aralayamadan.
suriye patlamaya hazır bomba
sanki ayakkabılarını giyip çıkmaya hazır
başına tülbentini çelemeden anneler


yanması gerekenler yanmaz
biz yanar kavruluruz
umurlarında mı sanki yandığımız
kül oluruz
gözlerinin önünde
saklarlar umudu şiş karınlarında
aç afrikalı umutsuzluğunda biz
adalet kurar tuzağını
o olmayan adalet
tutuklanır gözlerini sabaha yeni açmış insanlar
tutuklanır ülkem


cümle ağıtlarımı koynumdan çıkarıp
ağlamak neye yarar
neye yarar yumruklarımı sıkmam
dövülüyor aklım dibek taşında
oturuyor çevresinde insanlarımız
bir seyirlik oyun gibi
hergün yeni plânlar uygular öteki
diğer öteki yaklaşır yanına
amerika’ya gün doğar!


çok mu uzaklarda bizde güneş doğması
bütün kollarını açarak sonuna dek
ve bütün yolları aydınlatarak
mağara,in, ev, sokak bırakmadan
yeter mi insanımızın şair uyfanması
yerlere serilince gözleri açık kalan ölüleri
bir suriye’li gibi!

ah ülkem!

20. 6. 2012. / Nazik Gülünay


Sen nedensiz ruhuma can verme
Okyanusu yaratmış AYET gibi
Kutsal içimdeki tutkum
Boğulmuşsa neyleyeyim AYDINLAR

Zerrem