Bir büyücünün kayıp sandığında buldum çocukluğumu
Yıllar sonra.

Ve senin peşindeyken
Kaçtı yıldızdan gemilerle
Aşkının diyarına...

Bıraktığın caddenin köşesinde
Hala ağlamaklı sesimle
Şarkılar söylüyorum
Hayaller kuruyorum
Yarına...

Geceleri hayatın acı şerbetini yudumlarken
Aklıma gelmiyorsun artık
Silikleşti yüzün,
Annemin yüzünü unuttuğumdan bu yana...

Nedenselleştiriyorum artık tüm olan biteni
Her şeyimin nedeni sen oluyorsun
Sonucu ayrılıklar...

Bir cadının kazanında kaynarken buluyorum gençliğimi
Biraz kahkaha yüklü,
Aşırı tansiyonlu,
Bir tutam hiperaktif...

Yüzümde sivilce sivilce hayatın imzalarını taşıyorum
Sesindeki yorgunluk sesimi deliyor,
Çatallaşıyorum...

Her çift gözde yeni aşklara yelkenler açıyorum
Kaçtığın yıldızdan gemilerle...

Hayat beni noktalamaya çalışsa da
Bir balığın çırpınışlarıyla,
Karada nefes nefese koşarken buluyorum kendimi
Gün batımında,
Bilmediğim günlere
Yaşamadığım hatalara doğru...

Bir kedinin pençelerinde yakalıyorum
Yaşlılığa doğru kaçan hayatımı...

Ağlamaklı olmuş biraz,
Kimden kaçıyor,
Kime doğru...

Yırtık pantolonlar içinde koşuyorum,
Taşların üzerinde kayganlaşmış hayatlara basa basa,
İğreniyorum aynada gördüğüm yabancıdan...

Bir ruh labirentinde arıyorken benliğimi
Yıllar önce kaybolan bir ihtiyara rastlıyorum...

Kimmiş, neciymiş bilen yok ama
Gözleri fazlaca tanıdık...

Arka fonumda hayatımın
Bir parçaya eşlik ederken buluyorum o ihtiyarı sonralarıysa,
Tam olarak anlamasam da
’Dalgalandım da Duruldum’ diyor,
Belki de beni yiyor...

Caddede dönerken köşeyi bir çocuk
Şarkılar mırıldanıyor ağlarcasına,
Kucağında kedisi olan bir adam
Bi kaç bozukluk yuvarlıyor caddenin köşesine,
Gençlerse kaldırımda Cadı Dansı tutturmuşlar...

Bir mezar taşında rastladım sonra o ihtiyara,
Sesi hala çatallı,
Cadı Dansı da biliyor,
Ama biraz ağlamaklı,
Kedisini kaybetmiş...


Yasin Yılmaz-Roma Öncesinde Hayat