BİR DOSTU OLMALI İNSANIN...

Bir dostu olmalı insanın,
....zor gününde olanca sıcağıyla gülümseyen,
Bir dostu olmalı yalnızlığında dağ gibi gönlünde büyüyen,
Bir dostu olmalı yıldızlar gibi gecende doğan,
Bir dostu olmalı insanın hüznünü duyduğunda
.......gönül bağında seninle solan.
Bir dostu olmalı insanın bakarken yüreğinin yandığı,
Gözlerinden gözlerine bir sel gibi aktığı.

Bir dostu olmalı insanın yarı yolda bırakmayan,
Yorgun ayaklarında mecal kalmadığında
....seni bir kuş misali kanatlarında taşıyan.
Bir dostu olmalı insanın,
....sırrını mahşere kadar içinde saklayan,
Bir dostu olmalı insanın,çağlayan bir pınar gibi
......susadığında yudum yudum içtiği,
Çöle dönmüş gönlünde,bir vaha misali.

Bir dostu olmalı insanın sevgiyle sarıp kucaklayan,
....şefkatli kollarına kendini emanet ettiğin,
Bir dostu olmalı insanın rüzgar onun kokusunu getirmeli,
........yağmur sesini,
Yanmalı yüreğin sevgisiyle çöl ateşinde.

Bir dostu olmalı insanın onunla doğup onunla büyümeli,
Çocukluğunu da gençliğini de onunla yaşamış olmalı,
Geçen senelerin ardından yığılmalı hatıraları gün be gün,
Yaşlılığında bile dayanmalı elindeki değneğe dört elle.

Bir dostu olmalı insanın
....yüzüne baktığında okumalı gözlerinden derdini,
Anlamalı çektiğin çileyi,feleğin elinden yediğin silleyi.
Bir dostu olmalı insanın sen gibi
......ömrünü vermeli ülkesinin hizmetine
Gönüllerde saraylar kurmalı aşkla,sevgiyle,
Yıldızları sermeli umudun peşinde koşan yüreklerin önüne,
Geleceğe yazmalı adını altın harflerle,
Geleceğe bir imza atmalı,silinmezcesine.

Bir dostu olmalı insanın sen gibi,
Soluklanmalı nefesi ile gün be gün,
Cennetinde nice canlar çiçeklenip açmalı,
Bir dostu olmalı insanın sen gibi,
Rüzgar gibi esmeli gönül dağlarından,
Kar boran olup yağmalı hasretin üstüne.

Elinden tutmalı,taşımalı okyanuslarda sen gibi,
Ne güzel günler geçirdik ağlayıp güldük de hasretin elinde,
Vakitsiz zamanlarda ne çileler çektin içinde,
En zor günlerimde çölümde okyanusumdun,
Rüya gibi geçip gitti zalim seneler.

Yıllar geçerken büyüdük,çocukluğumuzu yaşayamadan,
Üzüm yaprakları gibi döküldük yaykın ağacından,
Can çekişiyor sensiz gecelerde hasretin,
Elimden gelse adını yazardım yıldızlara,
Lacivert denizlerden Karadeniz’e savururdum sevgini...

Bir dostu olmalı insanın beraber üşüyüp,beraber yanmalı,
Gerekirse omuzuna dayanıp ağlamalı,
Sen öyle bir dostsun,
Seninle dost olmak güzel,
Senin dostluğun dostum,inan ki şu dünyaya bedel,
Sen hep var ol dostum !!
Sen hep var ol !!!....

OSMAN ÖZTÜRK
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABINDAN...