Pür melâl kuytusunda kalp
şi’rine kesif bir umarsızlık
n’ola istese yahut
istemese

tutabilir mi c/an
boğazdan kayıp gidişi

şehr-i sürur
ve gurur

peyderp/ey
y/ağdığı vakit
gün güneşe g/ece/sin der

ve reddiyeler yazılır dudak ucu
kalp orucu
niyet ettiğinden beridir

inkârın faydası yok
bu çöl sıcak
bu su serin
bu yağmur ıslak
bu kuyu derin

sükuta baş koyarım baştan beridir
avucumda çığlıklar
işit dedim

akıl yaya kalır bu gelişte
şehr-i sükut

sokakları müzeyyen
denizi umut
körlüğü dâim
zorluğu kâim bir kefen


yaşadığım kadar sende
öldüğüm kadar bende/yim

akıl siyah giydi
kalp beyaz

yok bunun izâhı
sözlerin âhı

yorma kendini nefesim!
sussan da konuşsan da
çıkmaz sesim...


Şimdi sersârı sök at ciğerinden hayatın
ki o vakte dek hayâl ile yaşayacaksın

zehri isteyerek içtin bir kere
bu kederi taşıyacaksın..

revâ görüldün..

nasip..