Binbir besmele ile
ve hüsn-ünde zan
şehr-i ışk ola
bilir /alâ külli hâl/
hamd’ola

.
.

Gün aya değerken
kalktı perde-i sır
titredi el
sekteye ramak kala kalp
sultânını âyân etti Mısır

Kül yangın doğurdu
güneşe kasdetti de
öldü öldü dirildi Leyl /

â

benim can pazarım
nefes sıcağım
sol cenâhımda s/akladığım
b/en ben iken yas/akladığım...

/
/

Kırık mızrap
yâ Rab !
yâ Rab!
yâ Rab!

Konuşmaya dil gerek âczimi
ki Sen bağışlayansın

Kanmaya Nil gerek
ki ateş-i firkâte gönül nasıl dayansın



Kıyâma kalkın ey sokaklar
terk-i diyâr eyleyen var
durdurun!
iki yakası keskin kılıç
öyle bir iç
içlendikçe yanar
yandıkça yakar

Ruz-i mahşeri mi beklersin ey vuslat!

.
.


Sevin ey şehr-i/yârim
göğünde günün izi
rüzgârında adımların tozu
kız kulesinde nefes aldığının hayâli var

Hamd’olsun
Hamd’olsun

N.R.N.