Düşmüşüm bir ateş seline
Cehennemde yanarcasına yanıyorum
Kor ateşler ruhumu bile yakıyor
Öylesine amansız bir acı ki bu acı
Gölgem bile bedenimi terk ediyor
Yüreğimde ki yanan ateşler
Güneşi bile söndürmeye yetiyor
Ama ben kendime yetemiyorum
Aklım tavan yapmış bir deli misali
Kalbimi param parça ediyorum
Kan kusan gecelerin yanlızlığında
Üzerimde hayatın ağır yüküyle
Gelmişime geçmişime rest çekiyorum
Ana avrat bir sevdanın ateşinde
Rabbime kuşluk vakti el açıyorum
Gözlerimde ölümün soğukluğuyla
Son nefesimi vermeye çalışıyorum
Ey azrail duy sesimi hadi durma
Alacaksan al şaadet eden canımı
Ben yaşayan bir cansızım zaten
Ayet eyet dökülüyor gözyaşlarım
Toprak bile kavuşmayı bekliyor
Bu zavallı günahkar bedenime
Kana kana özlüyorum efendimizi
Hesap gününü bekliyorum aşk ile
Kalbimde ki deryalar bile çekiliyor
Ölümün koynunda yatıyorum artık
İçimde ki çağlayan bir nehir gibi
Azrailin canımı almasını bekliyorum
Mevlama bir an önce kavuşmak için
Kemalinde kameline ermek içindir
Yaşarken ölümü bukadar özleyişim
Aşkın kor ateşinde yandığım içindir
Ölümü bukadar derinden özleyişim
Kendi okunan selamı bile dinleyişim
Bir an önce alemlerin efendisi olan
Yüce Rabbime kavuşabilmek içindir
Ahiret hayatını bukadar özleyişim
Yaşarken mevlaya ulaşmak içindir
Belki nefsimizi bir kenarıya atmak
Aramızda yaşayan bir çok kişiye
Çok zor gelebilir çok iyi biliyorum
Ki nezaman içinizden atabilirseniz
Yaşamış olduğunuz cüz iradenizi
Ve külli iradeye geçtiğiniz anda
Sizlerde ölmeyi çok özleyeceksiniz
Tıpkı benim hayatımda olduğu gibi...

Ufuk GÜNEY