O kadar ki, çok şey var
Hep üst üste geliyorlar
Canın sağ olsun mu diyeyim?
Yoksa sırra kadem basıp mı gideyim?

İnsan ceylan gibi
Avcılar etrafında dizili
Ölüme gönderiyor her biri
Toplayamıyor köpekleri
Leşler kapladı her yeri

Bunaldım
Daraldım
Arandım
Aydın, aydınlık
Yok ki, yok ki, karanlık
Çalakalem her biri ölüme
Beş para vermiyorlar dirime
Çıkarları hep ölüm üzerine
Madalyalar her öldürene

İnsanım, katlim vacip mi?
İnsan, insanlık yaşamak, yaşatmak değil mi?
Niçin ölüm çığırtkanlığı hep kahramanlık erdemi?

Yıldan yıla devrildim
Bugünlere geldim
İnsansız insanlığa yenildim
Yarına bir başka bilendim

Bugün bir başkayım
Öğretilen insana, insanlığa karşıyım
Zaman kendine robotlar istiyor
Ölüm kusanları alkışlatıyor
Aklım, kalbim zamana hayır diyor

“Bir insanı haksız yere öldüren, bütün insanları öldürmüştür”
“Bir insanı yaşatan bütün insanları yaşatmıştır”

Ölüme, öldürmeye hayır, yaşamaya, yaşatmaya evet diyorum
Kim ne derse desin, ey insan, ey insanlık yaşamaya gel diyorum

Zaman seni beni, ayıracak çok şey bulur
Zamana tabi olan, ölüme, öldürmeye kul olur

Zamana boş verdim
Zamansızlığa adımı verdim
Zamansızlıkta zamana yenilmedim
Adımı sorana zamansız dedim