Ne olursun sen bozma, meclisde bir kimseyi,
Bundan daha kötü bir, insan görmedi cihan,
Ayıplarına bakıp ta, kınama sen kimseyi,
Kınanacak varsa bil, o da nefsindir insan.



Yaşım kırküç birçok insan, tanıdım ben yıllardır,
Namussuzu da gördüm,karı satanda gördüm,
Dinsizi de tanıdım,arsızları da gördüm yıllardır,
En ahlaksız olarak,insan bozanları gördüm.




Adama cimri diyorsun, senin ondan farkın ne,
Cimrilik cömertlikmiş, ölçüsü sana göre ne,
Hayra çıkmaz bir kuruşun,cömertliğin şerlere,
Ona da cömertlik demezler bizim mecliste.



Sessizse bir müslüman,habire vuruyorsun,
Dili çıkmıyorsa sana,zavallı sanıyorsun,
Seni çulsuz seni,din fukarası seni,
Bozdukça bir insanı, nasıl kuduruyorsun.




Bir gönül yıkan sanki, Kabe yıkar diyorlar,
Yüz kere Hacca gitse, kabul olmaz diyorlar,
Sen her gün yıkıyorsun, Kabe gibi kalpleri,
Acıyorum zavallı,din fukarası seni deli.



Maya sağlam güzelse,bir insan kalp kırar mı ?,
Hoca önüne çökse,insan adam bozar mı?,
Sütü sağlam helal olsa, başkasını kınar mı? ,
Hele kanı Türk kanı olsa, haksızlık yapar mı?.




Böylesini inceledim,şeceresini tuttum,
Gece gündüz bekledim, pusularda yattım,
Kapısında bekledim,arkasını yokladım hergün,
Mayası bozuk çıktı,adam olmuyor bir gün.



Besmelesiz, fırlama,yahut çıktı abdestsiz,
Anne baba rezildi, çıkmıyor düzgün nesil,
Gece gündüz durmadan, çarpıyor insanlara,
Farkında değil ama,kendisi oluyor maskara.




Bir ayıp gördünse gel, görme kapat sen onu,
Allah der kapatsa bir kul,ben de kapatırım onu,
Büyüklere boş yere, veli, büyük dememişler,
Kadın korkmasın diye, sağır rolü yapmışlar.



Kimseyi kınama bak, kınanırsın sende,
Ya çocuğun kınanır,ya torunun kınanır,
Ayıplama sakın onu kalabalık meclisde,
Ben denedim gördüm, kınayanlar kınanır.




Büyüklenme, tevazu et yol göster,
Zavallılara acı,düşenlere yol göster,
Düşene bir de vurma,zaten vuran vuruyor,
Almış bir beddua da,bir an yüzü gülmüyor.



Şimdi burda bir kötü kadın olsa atacak mıyız,
Herkes yatsa onunla, biz de yatacak mıyız ,
Ahlaksız koca kardeş,satar durmadan bütün gün,
Acımadan onları, biz de satacak mıyız .




Bakıyorum yıllardır, insan kınayanlara,
Mezarda yatar çoğu,kabirde acılarla,
Birisi bana sen şöylece, ol arkadaş derdi.
Kendi girdi mezara, malı ortada kaldı.



Bu lafı dedi bana, çok gücendim ağladım,
Gülerek dedi bir de,sanki olasın diyor sandım,
Kaldırdım ellerimi,gecenin seherinde,
Bıraktım bedduayı,o mezara girince.




Beddua etmeseydim,nereden bilecektim,
Bedduam mühürlenmiş,hayır dileyecektim.
İlahi! ,Kınayanı, koydun kapkara mezara,
Küçük sabi yavrusunu niye aldın kazada.



Artık etmem beddua,biliyorum tutacak,
Bedduam ya onu ya beni nara atacak,
Kızdırma ne olursun arkadaş lafını iyi konuş,
Bırak yararsız işleri, abdeste namaza alış.




Hani yazıyor ya insan, bozmaz mıyım birini,
Hergün bende bilmeden,kırarım belki seni,
Hasetlik fesatlık çıkmaz,kalbimden artar hergün,
Birgün iyiysem bel ki,on gün Allahla dargın.




Kardeşim güzel yazdın, kötü laflar olsa da,
Kınama kimseyi sakın,onda o huy olsa da,
Peygamber Eshab,Allah, kınıyor mu kimseyi,
Sen gayrı iyilik yap, ayıplama kimseyi.

07.04.1994//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN