Bir şey anlamadım,yalan dünyadan,
Çoluk çocuk hepsi, boş ve yalan,
Var birazcık sen de,gezip oyalan,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni.




Gençlik nedir nasıl, hiç anlamadım,
Paraya bir zaman, gönül bağladım,
Ev,araba için,gezdim dolaştım,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni.




Elli yaşa nasıl,hemence geldim,
Çocukluk nasıl da,geçti bilmedim,
Çaresiz dertlere, göğsümü gerdim,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni.



Rızkımın peşinden,hep koştum durdum,
Ekmeğin parası, derdine düştüm,
Ne çabuk bu yaşa,nasılda geldim,
Dünya sen ne çok ,kandırdın beni.



Nice haklar,nice,geçmiş hukuklar,
Yalan gıybet boşmuş,hep mutluluklar,
İnsanlık arama,hep vefasızlar,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni,



Şimdi belim kolum,büküldü her gün,
Tutmaz oldu dizim,ağrıyor her gün,
Ağardı saçlarım,sakal gün be gün,
Dünya sen ne çok,kandırdın beni.



Yalan dünya yalan,ne var ki bunda,
Çalış tabii kalma, aç açık burda,
Ahireti sakın,sen hiç unutma,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni.



Keşke hep namazı,güzel kılsaydım,
Kimsenin hakkında,konuşmasaydım,
Bu kadar çok günah ,işlemeseydim,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni.




Dünya kahpe olan, bir kadın sanki,
Herkesle yatıyor,daha çok belki,
Kimselere vefa, göstermemiş ki,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni.




Hüdayi beni dünya,ne çok aldattı,
Allah cc.dünyaya,değer vermedi,
İnsanlar dünyayı ,ne çok beğendi,
Dünya sen ne çok, kandırdın beni.

30.05.2011//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU