İlk göz ağrım ,
Gözümün nuru,
Seni öylesine çok seviyorum ki
İnan içimde ki büyüttüğüm,
Sana olan sevdamın tarifini
Dünya kurulduğundan beri
Hiçbir aşk hiçbir sevgi
Tarif etmeye gücü yetmez
Bu saatten sonra da
Yeteceğini asla sanmıyorum
Seni öylesine çok
Öylesine büyük bir,
Sevgiyle sevdim ki;
Sen benim ceylan gözlümdün.
Sevmeye bile kıyamadığım,
Ömrümün geri kalanını,
Yollarına adadığım
İlk ve son sevdiğimdin.
Ben seni sevdikçe,
Sen nedensiz kaçtın benden.
Al bu canım sana feda olsun...
Yokluğunun ilk gününden beri
Ardında kolu kanadı kırılmış,
Yaralı bir kalp, bıraktın
Artık bensizken
Umarım mutlusundur.
Sen üzülme yeter ki;
Senin mutluluğun için:
Ben artık ölmeye de,
Yaşamaya razıyım.
Artık hiç dönmemek üzere
Aklından, kalbinden
Sonsuza dek çıkıyorum.
Bu saatten sonra da,
Yanında asla kalamam
Şerefimi ve namusumu
Ayaklar altına asla alamam
Birlikteyken yaşadığımız
Neyin var ,neyin yok ise
Sana dair ,her şeyimi
Umutlarımı ,hayallerimi
Tertemiz, sevgimizi de
Heybeme aldım gidiyorum...
Umarım bensizken
O, yabancı kollarda
Mutlu olursun sevdiğim
Bu sözümü, sakın unutma
Sen, benim ilk göz ağrım
Sen, benim en zor anımda
Uçurum kenarındayken
Tutunduğum dalımdın...
Fırtınalı gecelerimde,
Sığındığım son limanımdın.
Ve Dünya var olduğu sürece
Sen, benim sonsuza dek
Yüreğime taht kuran
Aklıma kazıdığım
İlk ve son sevdam
Olarak kalacaksın...

Ufuk GÜNEY