Ben çok küçüktüm bir zamanlar
Dünya pek bir büyüktü gözümde
Babam Erzurum’dan yeni gelmişti Eskişehirim’e
Küçük bir varoş mahallesinde
Küçük bir ev almıştı bize

Eskişehirimin o küçük varoş mahallesinde
Büyük dostluklar sığdırdım yüreğime

Halı saha icad olunmamıştı o zamanlar
Ama çok güzeldi Hilmi amcanın arsasındaki maçlar
Hilmi amcanın arsası herkezin toplanma yeriydi
o gün ne yapılacaksa orda karar verilirdi
Kimi gün ormana gidilirdi
Kimi zaman da Gültepeli Kürtlerle kavga edilirdi
Pokemonlar vizyonda değildi o zamanlar
Voltranların devriydi
Mahalleler arsı çeteleşme meşhudu o zamanlar
Çetemizin adı da voltran çetesiydi
Fakat ne hikmetse
Her zaman Gültepeliler bizi döverdi

İcad olunmamıştı o zamanlar
Tasolar,legolar,uzaktan kumandalı arabalar
evcilik oyunu revaçtaydı o aralar

Bülent Hüseyin Aysun ve ben
Bülent baba olurdu
Aysun anne
Hüseyin büyük kardeş
Ben de küçük kardeş

Yaşım Aysunla Bülentten biraz küçüktü ya
Çocuk rolü bana kalırdı her zaman
Her zaman Bülent baba
Aysun da anne her zaman


Hüseyinle hiç geçinemezdik o zamanlar
Kavga ederdik sürekli
Hüseyin beni hep döverdi
Ben de dayımınoğluna söylerdim
O da Hüeyin’i döverdi
Sonra dayıoğlun beni dövdü diye
Hüseyin beni tekrardöverdi

Hüseyin beni hep döverdi ama
En iyi dostu olduğumu bilirdi
O da sindiremezdi Bülent’in baba olaşunu
Amcasının oğluydu Hüseyin Aysun’un
Onu sevdiğimi de sezerdi

Yaz geldi mi
Başlardı kiraz mevsimi
En tepesine çıkmayı marifet sayardık ağaçların
En büyüğünü ve en kızılını seçerdik kirazların
Aysun tırmanamazdı ağaca
Ben hep en yükseğe çıkardım
En büyüğünü, en kızılını kirazın
Hep ona atardım

Bir keresinde sahibi gelmişti kiraz bahçesinin
Bütün çocuklar kaçmıştı
Bir tek Aysun yakalanmıştı
Sonra ben adamın karşısına çıkmıştım
O’nu bırak beni al demiştim
İşte böyle olmuştu
Bir aşk için kendimi ilk feda edişim

Adam bakmıştı karşısındaki mağrur sıçırtmaya
Sen bu kızın kardeşi misin demişti bana
Ben onu seviyorum deyince
Gevrek bi kahkaha eşliğinde
Demişti ki:
’Hadi len piç; bacak kadar boyunla
Şu çelimsiz vücudunla
Sana mı kalmış bu kızı sevmesi’

Ağlamaya başlamıştım sonra
Ne kadar çok seviyosun bu kızı demişti adam
Dedim her şeyden çok
Bu kirazlardan daha çok
Hüseyin’den daha çok
Bisikletimden daha çok
Annem kadar çok seviyorum Aysun’u

Adam ağlamaklı olmuştu
Helal olsun len velet demişti
Bir ömür sevin birbirinizi dedi bize
Bir sepet de kiraz verdi elimize
Saldı sonra ikimizi de

Yol boyunca konuşmadık Aysun’la
Eve birkaç adım kala
’Yarın yine evcilik oynar mıyız?’ dedi bana
Yalnız bu kez Bülenti çağırmayalım
Hüseyin, sen, ben oynayalım
Ben anne olayım sen de baba
Hüseyine koştum hemen sonra
Bülenti dövelim dedim bir olup da
Seksendokuz yazıydı hiç unutmam
Bülent çok sağlam dayak yemişti
Aysun da beni sevmişti

Aradan 23 yıl geçmiş şimdi
Aysun gazeteci oldu, Bülent mülkiyeli
Hüseyin harbiyeli
Aysun Bülent’le evlenip Hollanda’ya gitti
Bebekleri oldu geçen yaz
Hem de ikiz
Biri Yeliz, biri Filiz

Hüseyin üçüncü yıldızını takmış
Silopi’de şimdi

Aradan 23 yıl geçti
Aysun Bülent’i seçti
89 yazını hiç unutmam
Aşkı ilk hissedişimdi
Aşk için ilk savaşımdı
İlk acı çekişimdi