Uzun uzun hayal kurmalıyız seninle.
Yaşanılabilecekleri de,
Yaşanamayacakları da düşünmeliyiz mesela.
Her şey deki "şey" kelimesi gibi ayrı olmalıyız her şeyden.
İmrenerek bakmalılar.
Ve kıskanmalılar içten içe.
Dünü değil de yarınları düşünmeliyiz seninle.
Yaptığımız hiç bir şeyden pişmanlık duymamalıyız.
Zamanı gelince uyandığımda;
"Çorabımı bulamıyorum" dediğimde,
"Çıkarttığın yerdedir" diyebilmelisin mesela.
Akşamları televizyonu kapatıp,
Birbirimizi izlesek onun yerine.
Hafta sonları balık tutmaya gitsek.
Sen tutamasan, ben gülsem.
Sonra somurtsan sen...
En sonunda;
Tuttuğumuz bütün balıkları bıraksak gülerek.
Sandalla açıldığımızı varsayıp,
Ayağa kalkıp o maviliğin ortasında
Haykırsam seni sevdiğimi bütün balıklara.
Yağmur yağdığı bir gün şemsiye almamalıyız yanımıza.
Sudan çıkmış balık gibi olmalıyız el ele yürürken.
Bir akşamüstü balkonumuzda.
En güzel şarkıları söylemeliyiz birbirimize,
Sen sözlerini unuttuğunda,
Ardından ben devam etmeliyim şarkıya.
Bir gün de en güzel sesi;
Sabah ezanını dinlemeliyiz birlikte.
Sonra sarılıp uyumalıyız sessizce.
En şiddetli kavgalara girmeliyiz,
Birbirimizi kırmadan tartışmalıyız öylece.
Sen bir çocuk gibi "Küstüm" demelisin.
Ben de "Sen bana küsmezsin" demeliyim kendimden emince.
Hayal kurmalıyız son nefesimizde bile.
Allah; hayal kurdurmazmış, nasip etmeyeceği şeylere...

Semih Uludoğan