GELMEM İSKENDERUN

Sevgili gittiyse ne yapam seni
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.
Maziye gömerim hatıram seni
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.

Beklentim kalmadı gelinde kızda
Ne kayınbirader ne de baldızda
Ne ayda gözüm var ne de yıldızda
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.

Nerde kaldı bizi sevip sayanlar
Kardaşlar bacılar hem de yeğenler
Nere gitti emmi dayı diyenler
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.

Yıldız senin olsun ay senin olsun
Dağlar senin olsun köy senin olsun
Yayla ova bahçe çay senin olsun
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.

Teyz’oğlu day’oğlu kuzenler vardı
Türküler söylerdi ozanlar vardı
Aşkın deryasında yüzenler vardı
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.


Ey sevdiğim Güzelköy’üm Akçay’ım
Kederim büyük de kalbi pekçeyim
Madem nazarında geçmez akçeyim
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.

Bu sisli afaktan doğar mı mehtap
Andıkça adını düşerim bitap
Destan eyleyip de yazsa da kitap
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.

Avaz eder bülbül gonca güllere
Rüzgara karışıp çıktık yollara
Turna gibi kondursan da göllere
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.

Karaman’ım der de gidenler gitsin
Bülbüller yerine baykuşlar ötsün
Ateşler sönsün de dumanlar tütsün
Gelmem İskenderun küstüm ben sana.
06.06.2012
Adnan KARAMAN