...:::( BİRİNCİ BÖLÜM ):::...
=========================


Ben sabahsız gecelerin
Kimsesiz neferiydim silahsız
Bilmezdim yol yordam
Kaldırımlar emzirirdi beni
Günde üç öğün;
Sabah, öğle ve akşam...
===
Etrafımdan insanlar geçerdi
Bin bir çeşit insanlar
Üstüme basarlardı sanki
Sağımdan solumdan geçerken
Umudum hiç olmazdı zaten
Sabahtan başlardım çünkü ben
Umutsuz yaşamaya erkenden…
===
Görülmezdi benim yarınlar
Ne en uzaktan, ne de yakından
Fark edilmezdim hiç
Şehrin ölü karanlıkların da
Yoğururdu beni kaldırımlar
Yoğururdu kıyasıya,
Bir ceset kıvamında !...
===
Eriyip tükenirdim ezile ezile
Dört yanım da fırtınalar
Bağırdı varlığıma olanca bir hiddetle !
Ve başlarlardı yüreğimi kuşatmaya
En çok da kış gecelerin de
Solgun bir gül gibi olurdum ben yine
Canımın hüzün bahçesinde!...
===
Bilmezdim ölümün önceleri
Bu denli bir arzuyla,
Gün gelip beklenebileceğini
İnsanların bazen de
İkramları olurdu bana
Pusu kurardım işte bu yüzden,
Gün boyu kuytu köşe başların da
İzmarit’in en alasına !...
===
Her gün bir şeyler ölürdü içim de
Eksilirdim git gide
Farkında olmayarak
Gözyaşlarım dökülürdü önüme
Damlardı bazıları krem yerine
Şefkatsizlikten çatlayan her yerime !...
===
Şöyle dursun birini sevmek
Ya da biri tarafından sevilmemek
Koymazdı bana zemheri kara kış da
Yokluğu, yoksulluğu nasıl olsa,
Çözüyordum alışkanlıkla
Ama yaşarken fark edilmemek var ya,
Dondururdu beni en cehennemi sıcaklar da !...
===
Şefkatli bir anaya benzerdi kaldırımlar
Kimi itilmişlik hallerim olduğu zamanlar
Hor gözlerden sakladığın öylesi anlar
Geceler bir örtü gibi olurken üzerime
Altım da ki kaldırım taşları gelince,
Sıcak bir döşekten farksızdı çoğu kezler ise…
===
Baş tacı ederken kaldırımlar seni o taş evlerine
İnsanlardan uzak bir şekil de
Kıyasıya acıktığın anlar da tüm sevgilere,
İstesen de istemesen de,
Asılırsın binlerce kere,
Asılırsın sen ha bire,
Asılırsın ıslak kaldırımların o sancılı memelerine !!!....


======================================
======================================

…:::( İKİNCİ BÖLÜM ):::…

KALDIRIM KOKULU KARANFİL

Kaldırımlar,
Şefkatli bir anne gibi sarılırlar
Sokak insanlarının bedenlerine çoğu zamanlar
Sıcak bir örtü halinde sanki duvar olurlar
Onların o soğuk hayatlarına ayrıca da,
Gecelerin derinliklerine doğru yürüyen karanlıklar…
+++++
Taştan yürekleriyle kaldırımlar
Sevgiye hasret insanların sevgisizliklerine kucak açarlar
Ve üstelik öylece de kalmazlar,
Karanlık zamanlarındayken hor bakışlı gözlerden
Onları saklamış olurlar…
+++++
Sevgi kazası geçiren sokak insanlarının
Yok olup gitmelerinin önüne set çeker karanlıklar
Bazen de dert ortaklığı yaparlar
Onlara vefalı ve beyaz yürekli sırdaş kaldırımlar
Kaldırımlar vede karanlıklar,
Her iki halde onların hayatlarına yoldaş olurlar
O yüzden daima kaldırımlara sığınırlar
Yarınları kısırlaşan o insanlar...
+++++
En zemheri günlerin de ayazların
Hemen sevgisine koşar sokak insanları kaldırımların
Kaldırım gecelerine bir sokak insanı olarak
Son bir çare gibi bakarsın
Kaldırımlara kendi yokluğunu giydirip kimsesizliğini saklarsın
Ve o hor gözlerin seni hiç bir surette göremeyeceği
Geceleri orada derin karanlıklara dalarsın...
+++++
Sen sevgiye acıkınca öylesi köhne adresler de
Kaldırımların taş tenlerine sarılmaya başlarsın
Tenleri taştan diye kaldırımları sakın kimseler dışlamasın
Varsın kaldırımlar şansızlık yüzünden düşeni
Hayatı tanımazların nazarın da itibarsızlaştırsın…
+++++
Öyle zamanlar gelir ki o taş denilen kaldırımlar da
Bir insanın başka bir insana karşı,
Hakir davranışlarının boyutuna göre yine de kardasın
İnsandan insana dayanışmasızlık fukaralığını düşünürsek
İnsanın insana karşı
İnsan olamaması durumundan daha çok yaralı alırsın
Oysa insana kıyasla kaldırımların dostluğundan
Sen daha az zarardasın...
+++++
Taş olur onların yapısı ama bırak taş olsun varsın ?
Yürekleri sana karşı hep yumuşacıktır ya,
Canını alacaksa hor gözler değil, bari taş alsın
İnsandan insana fayda ise bırak ahirete kalsın ?
Kimsesizsin, üstelik de evsiz barksızsın
Kaldırımlar sana kimi insanlar gibi üstten bakmıyorsa,
Anla ki kaldırımlar senin en vefalı arkadaşın...
+++++
Fil dişi dünyalarda yaşayan insanlar seni doğru anlasın
Taş tenli kaldırımlar da yaşayan yürekler artık horlanmasın
Kaldırımların emzirip insan ettiği insanlara
Arada sırada bir selamlık sevgi bıraksın ?
Hiç değilse onların soğuk gibi görünen varlıklarına
Çoğu vefasız insanlar adına,
Kendi sıcak duygularından bari bir parçacık selam bağışlasın ?....
====
==========
================
İ . Hakkı Gürcanok
.26 / Nisan / 2005….
İSTANBUL / Emirgan
=================