23
Yorum
18
Beğeni
0,0
Puan
3784
Okunma

kapalıydı perdeler
ses sızmıyordu dışarı
adım attığımızda
kapalıydı kapılar
uzağa kaçırılırdı bizden
yıldız değin uzağa
bir düş kadar uzağa
’görüyordu gözleriniz’
ucunu düzledik fitilin
kendi lâmbalarımızı yaktık
bu ışık yetmezdi bize
sarı lâmba ışığı
perdelerimizi açtık
bir saksı aydınlık yerleştirdik önüne
ince ipliklerle dokuduk sesleri
duvarlara şarkılar yazdık
bu ışık yetmezdi bize
sarı lâmba ışığı
gözlerini kısıp beklediler hep
gerçekti ellerimiz
yüreklerini dürüp katladılar
çamaşır iplerine asan bizdik
kırık dökük mandallarla
’görüyordu gözlerimiz’
astarı var mıydı bakışlarınızın
ter-yüz edilecek yeri
30. 9. 2002 / Nazik Gülünay