Ben seni sevmedim,
Sensizliği sevdim aslında...
Sen hiç olmadın yanımda,
Sensizlik oldu her anımda...
Seni sevdiği haykırırken yüzüne,
Sensizliği kabullenmiştim;
Girmiştim olmayacak aşk çıkmazına...
Öyle bir sevdaydı ki benimkisi,
Girmişti benliğinin her zerresine,
Öyle bir aşktı ki benimkisi,
Akıl çoktan çıkmıştı tatile...
Uykusuz geceler vardı çekilmez,
Gözlerimden gözyaşı değil kan akardı...
Kalbimdeki alev gökyüzüne uzanıp,
Dayanılmaz acılarla yakardı...
Ben çaresizliği sevmiştim,
Beynimde ki fırtınayı,
Hayalimdeki güler yüzünü,
Gecelerimi bölen kabusları,
Bana söylediğin yalan sözünü,
Sensiz senle olan her halimi sevdim...

Ben seni sevmedim,
Sensizliği sevdim aslında...
Öyle büyüktü ki sevdam,
Kör olmuştu gözlerim...
Dünyada bir sen vardın,
Birde bende ki büyük aşkın...
Ne kışa şikayetim vardı,
Ne de bahara alkış tutuyordum...
Dumanlı havada kayboluyor,
Kalp atışımda seni buluyordum....
Ne hayal kurmaktan vaz geçiyordum,
Ne de hayalden öteye geçebiliyordum...
Bazen mutluluğum oluyordun,
Bazense acı olup içime doluyordun...
Ben seni çok seviyordum
Sensizliği buluyordum...
Şimdi anlıyorum ki,
Senle var olan ömrüm,
Sensizliği yaşayacak...
Meğerse ben seni değil,
Sensizliği sevmişim umutsuzca;
Bilerek kendimi atmışım nara....