Çanakkale koylarında,binlerce şehit yatıyor.
Bu ne çetin savaş ki;yeri de göğü de yakıyor.
Vatan toprağı kan gölü,Mehmetçiklerim yan yana,
Durmaksızın savaşıyor,vatan ve millet uğruna.


Ölümden yana korku yok,kurtuluşun adı zafer.
Göğüsleri siper almış,kalplerdeki iman yeter.
Sırtında bebekle analar,taşıyor cephaneyi,
Riyakar devletlere de gösteriyorlar mertliği.


Kan kokusu içinde halk,vatan kokusuna hasret.
Kimi kurşun,kimi süngüyle getiriyor şehadet.
Aşılmaz olan o dağlar,şimdi ölüm kadar yakın.
Düşman askeri geliyor,dört bir yandan akın akın.


Alacaklarmış akıllarınca,bu güzel yurdumu.
Tahmin etmezler Türk ’e işlemez namerdin oyunu.
Mümkün değil imkansız,Türk ’ün elinden toprak almak.
Ey düşman iki çıkar yolun var,ya ölmek ya kaçmak.


Rıhtımda ki gemiler,ateş ediyor hız kesmeden.
Hızları da kesilmeyecek savaş sona ermeden.
Sert rüzgarla karışık,nefeste hafif kan kokusu.
Ezan sesiyle birlikte kalmaz ölümün korkusu.


Kiminin bekleyeni var,kiminin garip anası.
Ortak bir yanları var;edilen istiklal duası.
Sınır boyları mezarlık,künyeleri mezar taşı.
Tüfeğini de bırakmaz,künyesinde on beş yaşı.


Elbet bahar gelip,bunca sıkıntı.elem bitecek
O bahar günü millet,şükran gözyaşları dökecek.
Aç,susuz,biçare olan vatan,şanıyla ayakta.
Türk’ün kudreti yeter,nice binlerle savaşmaya.


Zafer günü sonrası,gözyaşları sel oldu,aktı.
Siyah gökyüzünü şanlı Türk Bayrağı aydınlattı.

SERHAT INDIR