altıncı gün
zamanın sakat ayağı
bize aksayarak yaklaştı

karnaval gözlü bir bekleyiş
ve her gece
içimizde çimlenen, çiğlenen o gerçek anlam
ideali bile aştı

“sabah şarkısı”

ağaçların arasında şiirden bir orkestra
kök ses
son ses
her ses sen
ve dokusuz plastik kadınlar
inadına yeşil geçişlerde trombon
şef tagore
dilime senden bin anlam vurur

şehrin
seceresi yuvarlak bir geçite açılır
az ötende kumsal
oradan bana deniz kabukları değil
kurumuş ama cesur balık iskeletleri sal

şehrim
kaldığım her yer burasıdır aslında, salıdır
senden bana yönelen gerçek
dinozor bilgeliği
dokuz çukur kazdım, topraksıdır

carpe diem

geğiriyor yarınlarla varlık
ve bizden başka herkes mim sanatçısı
acılarıyla varlar
oynuyorlar aşksızı
üzülme
tüysüz bir robin hood çıkıp ortaya
benden çalıp verebilir mi ki seni onlara

korkma
ve
bil ki
bunca kasap
lop lop et
koku ve söz yığını arasında
hissetmek nasıl da güzel kemiklerini

mç-fhrn-jir