Gözlerimden boşalan sağanak, bir seni ıslatmalıydı.
Kupkuru dolaşmamalıydın.
Sana ağlarken ıslanmadın.
Ben sırılsıklamdım.

Küçük göletlerimle tanış.
Sana ağlarken çoğalttım onları.
Çoğalırken acı çektiriyorlar sana.
Ama sonra geçiyor, gerek yok telaşa.

Kışın ortasında yenilen dondurma gibiydin.
Sağlığa zararlı ve bir o kadar da vazgeçilmezdin.
Vazgeçmeyi becerdim.
Artık sende herkes gibiydin.

Herkesleşirken farklılaştın.
Sen değildin işte karşımda duran.
Yüzüne dokunduğumda titrediğim değildin.
Artık kalbin de yüzün gibi sıradan.


Göletlerime düşürdüğün hayallerimi,
Islak ıslak doldurdum tekrar ceplerime.
Ceplerim ıslandı fakat önemli değil.
Şu an önemli olan ellerinden düşen hayallerime dokunuyor olmam.

Yağmurumun şiddeti çoğalmaya başladı.
Şimdi ıslaksın işte.
Gönlün herkesi ıslatan bir yağmura maruz kaldı,
Farklı olmanın bedelini ödeyemeyince.

Aysun ÖZER