3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1390
Okunma
Dudağının köşesinden akıyor gülüşün.
Tut da düşmesin, içine sığdırdığın onca düşün.
Sonra düşün, başkalarını ağlatıp, gülmekle geçti ömrün.
Ömrünün miladı, miladı ömrümün.
Sonbahardan kalmış bir gülücük gibiydin.
Kopmuştun dudağından ve sararmıştın.
Geçmişte kalmıştın.
Birazda karalanmıştın.
Gülüşünü toplamama izin ver.
Zira bozdukça bozuyor sinirimi.
Gülmek ya da gitmek karar ver.
Gülüşün fazlaca suladı gözlerimi.
Gülme!
Gördükçe ölesi geliyor insanın.
Ölmeme izin verme!
Kanadıkça kanayası geliyor yaramın…
Aysun ÖZER
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz