yaşamadığımız her an bizi geleceğe ihbar ediyor
ve düşüyor delik cebimizden ironi
hangi kitabı okusak kuşkunun metafiziği
bir filmin içindeyiz yönetmen Antonio Margheriti
ölmekle kalmak arasındayız yani
aşk kendini bir dağ yamacında asılı bulduğundan beri
‘’suç ve ceza’’
Petersburg’da sokak ismi
o yüzdendir ki ;
yargılamak istemiyoruz kendimizi.


kaç istersen…

kokuşmuş hikayelerin anlatıldığı bu kent kahvesinde
yorulan duslerini nasıl dinlendirebilirsin ki
haydi yasla yüzünü kenevir bakışlarıma
anca bir öpüş kadar sarhoş ederim seni




üzülmek dediğin nedir ki
sen hiç imlası bozuk bir düzenin altında ezildin mi
bastın mı ana avrat
ve küfrettin mi gelmişine geçmişine
ezemiyorsan parmak kadar düşünceyi
kaçınılmaz bir hazla kabullenmelisin beni
ki
mutluluk evcil insanların oynadığı komedi
sen hiç ütüsüz bir ağrıyı üstüne geçirip de
kahkahalarını çaresizliğine meze ettin mi



kork istersen…

tanrının kendini s/akladığı atmosfersiz o çerçevede
müphem bir hayatı nasıl resmedebilirsin ki
haydi yasla rengini rengime
anca ‘’bir şiir kadar ‘’ağlatabilirim seni

d/üşünen zamanlardan
Arzen A T A