Bir şiir`e dökülen şarap`n tadı ne kadar güzel olabilirdi ki.
O’nca ter dökülen şiir`den ne kadar tat alabilirsin ki o`andan.
Alamıyorum artık eski gibi tatları.
Yazılan cümlelerim klişe olmuş farkında değilim.
Sanki şairimsi hissettiğim bir gecenin
Sokağa yazılmış şiirlere başka ne yazılabilir ki.
Yazılamaz, yazılmaya yüz tutulamazdı.

Tutamıyordum kendimi bir şeylere yazmaya.
Sanki saatli bombanın tükenen saniyelerinde
Bir şeylere yazmaya çalışmak gibi bir şeydi bu.
Olumlu veya olumsuz düşüncelerimi.

Aradan yirmi üç dakika geçiyordu.
Aklıma gelen bir şair`in aklına geleceği türden değildi.
Saçma sapan kelimler,
Uyak düzeni olmayan kıytırık şiirimsi ahenkler.

Oluyor bazen düşüncelerim seviştiği vakitler.
Çaresiz kalıyorum.
Bazen de aç.
Düşünüyorum Afrika’daki insanları,
Suya, yiyeceğe, sevgiye ne kadar aç kalabilirler ki
Kalıyorlar işte çaresizce.
Elimden bir şey gelemiyordu.

Kapı tık tık eder,
Sanki Azrail’in kapı çalışı gibi.
Kelimelerim ele veriyor beni şu ucube gecede.
Bitirip geliyorum diye yazıyor kendi kendine.
Gitmek, başlı başlına yok olmaktı.
Gitmek istiyorum anlıyor musun?
Şiirlerde kalmak istiyorum ömrün kalan kısmında.
Azrail yokluyor ve “y o k o l u y o r u m.”