Manyas’ta bir yerdedir köyümüz,
İşte burada başlar öykümüz.
Ahmet adında iki delikanlı yaşar
Sevinçle karışıktır hüznümüz.

Birinin babası muhtar,
Diğerinin ayakkabıcı
Zıt yaşamları vardır
Askere gittiler, ikiside havacı.

Kıbrıs patlak vermişti o yıllar
Vatan için savaşmaya hazırdılar,
Kırkiki numaralı ayakkabı giyerlerdi
Orduya güle oynaya yazıldılar.

Çok severdi köy halkı ikisini
Yavukluları içine gömdü sevgisini
Sabır ve endişeyle beklediler,
İkisinin de askerden dönmesini.

Savaş bitmeden köye döndüler,
Genç yaşlarında hayata küstüler,
Biri sol bacağını, diğeri sağını kaybetti
Köy halkı hallerine kahretti.

Muhtar baba, gazi aylığı bağladı,
Yavukluları onlar için ağladı,
Ayakkabıcı baba, getirdi bir çift ayakkabı,
Bir çift ayakkabıya girmelerini sağladı.

İsmet Can

Not: Hikaye Manyas’ın bir köyünde geçti. Biri sol, biri de sağ bacağını kaybeden, Ahmet adında iki Kıbrıs gazisi arkadaş, savaştan dönüşlerinde hikayede ki gibi 42 numaralı ayakkabıyı bir çift ayakkabıyı paylaştılar. Ortak bir noktaları daha oldu.