2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1015
Okunma
Sen gittin ya, buralardan,
Rüzgar hiç böylesine esmemişti.
Yağmur, kudurmuşçasına,
Hiç böylesine kendinden geçmemişti.
Gidişine üzülen bir tek ben değilim,
İşte rüzgar, işte yağmur,
Dönüşün olacak mı bilmem,
Hepimiz böylesine mağdur.
Yoksa yanlış mı ifade ettim,
O rüzgar,
Benim yüreğimden mi esti?
O yağmur,
Duygularımdan mı koptu da,
Damla damla kendinden geçti.
Ama bir gerçek var ki,
Bir tanem,
Dönmeyi düşünmezsen eğer,
Yüreğimde ki rüzgar esmeyecek
Kalbimden tek damla yağmur düşmeyecek,
Belki de hiç bir zaman sevmeyecek.
Çok uzun yıllar sonra,
Yağmurun uğramadığı,
Çürümüş topraklarda mezarımı bulacaksın.
Ve pişmanlıkla neden böyle oldu; diye soracaksın.
Şimdi sonsuza kadar git,
Ve bende ki varlığınla ebediyen bit.
Yolun açık olsun.
İsmet CAN
Cevap Yaz