SENİ GÖRÜYORUM
Uzun bir zaman oldu,
Belki de hatırlamıyorsun,
Oysa bilemezsin ızdırabımı,
Hiç bilmedin ki hislerimi,
Oysa ben!
Odamın soğuk duvarlarında,
İçtiğim çay bardağımda,
Hayalinle örtündüğüm yorganımda,
Konuştuğum her insanda,
İnan ki seni görüyorum.
Ne baktığım mahzun Van Gölü’nü,
Ne haykıran yalnız Nemrut’u,
Ne doğaya renk veren tabiatı,
Ne de bütün kainatı,
İnan sadece seni görüyorum.
Esentepenin zemherisinde,
Okuttuğum Ali bak fişinde,
Öğrencilerimin bile gülüşlerinde,
İnan yalnız seni görüyorum.
Oysa sen!
Bilinmedik bir sevdayı koydun yüreğine,
Başka denizlere yelken açtın,
Beni bir değil bin kere yaktın,
Ben öldükten sonra, bunu yapacaktın,
Olmayan beni, ben ile yakacaktın,
Mezar taşıma’’mutlu ol’’yazacaktın.
Evet sen sen neden?,niye?
Bütün bunları yaptın…
Şuna inan!
Orda bile seni görüyorum…
halil akhan