Ne güzel başlamıştı,senle olan aşkımız
Ben sana Leyla’m derken,sen Mecnun’um diyordun
Sıradan insanlardık,yoktu sırça köşkümüz
Ben sana Aslı’m derken,sen Kerem’im diyordun

Yalvarırdım Allah’a,nazar değmesin diye
Gönlümdeki güneşim,tersten doğmasın diye
Kollarımla sararken,soğuk değmesin diye
Ben sana Şirin derken, sen Ferhat’ım diyordun

Kafa kafaya verip,hayaller kuruyorduk
Olacak çocuklara,isimler buluyorduk
Düğün parası için,çareler arıyorduk
Ben sana Arzu’m derken,sen Kanber’im diyordun

Söz vermiştik ikimiz,çıkacaktık dağları
Beraber yapacaktık,meyve dolu bağları
Sevgimiz aşacaktı,her engeli çağları
Ben sana Zühre’m derken,sen Tahir’im diyordun

Akıp giderken yıllar,toz pembe hayallerle
Umulmadık bir anda,tanıştık engellerle
Yıkılmadık sallandık,sebepsiz gitgellerle
Ben sana Telli’m derken,sen Sürmeli’m diyordun

Usanmadı zalimler,erdiler muradına
Senide benzettiler,sanki başka kadına
Yapma inanma dedim,hep koşturdum ardına
Ben sana Güllü’m derken,sen Meliğ’im diyordun

Sonunda ele uydun,beni sırtımdan vurdun
Dünyam karardı birden,sense seyire durdun
Ateşine yandığım,ellere gelin oldun
Ben sana Sinem derken,sen Umut’um diyordun

Böylece kayıp ettim,seni otuz üç sene
Ne kadar zalim olsan,hain demedim gene
Hep seslendim durmadan,her doğan yeni güne
Ben sana Özüm derken,sen Ateş’im diyordun

Yıllar boyu aradım,ortak dostlara sordum
Demedi zalim kullar,kendimi boşa yordum
Yitirmedim ümidim,habire hayal kurdum
Ben sana Yağmur derken,sen Toprağım diyordun

Kaderde varmış görmek,bağlandı yollarımız
Tesadüfen kavuştu,açılmış kollarımız
Çocuk gibi sevindik,çözüldü dillerimiz
Ben sana Lale’m derken,sen Ahmet’im diyordun

Ahmet YARDIMCI