DÜZEN



Giderken bile bile kaldın bende


Doğayı sevmeseydim görürdün sen
Kuşlar kediler
olmasaydı
arılar kelebekler
silerdim seni
anılarım solarken renklenmeden


Çiçekleri derlerken çiy düşmezdi tenine
çim kokmazdın
savrulmazdı saçların yüzüme
baş başayken soluğunla sesinle


Kamçılamasaydım düşlerimi
ışıldamazdın gözlerimde çağrılı çağrısız
taş kesilirdi anılar evrende


Ezgiler serptikçe seni içime
sıcaklığınla doğarım her gün güneşe eş
batarım uzaktan şakıyan yüreğinle


Yoksullaşır yalınlık
gönlümde beynimde
çabamla iyice


Sürecek kurduğum düzen
özenle ben kol kanat gerdikçe


Yaslandım güçlü dengeme
artık kalabilirsin dilediğince
unut kendini istersen tümüyle bende



Seçkin GÜNDÜZ